Dziś 2-go grudnia 2007 roku, rozpoczęliśmy "Nowy Rok Liturgiczny". Początek roku zawsze zmusza nas do spojrzenia - w przyszłość i w przeszłość. Co wniesie nam nowy rok, co i kogo zabrał nam stary. Czy nowy będzie dla nas szczęśliwy, czy tragiczny, jakie burze nas nawiedzą ile będzie niepokojów, radości smutku?
   Adwent jest wyjątkowym czasem dla chrześcijan. Adwentus - przyjście, dla Rzymian i Bizantyjczyków w starożytności oznaczał przybycie i odwiedziny osobistości, króla, cesarza. Chrześcijanie niemal od zawsze widzieli w owym adwentusie przybycie Króla Królów - Chrystusa.
  Pierwsze obchodzenia adwentu (w liturgii galijskiej i hiszpańskiej) to IV wiek. Dla nas adwent, określa czas przygotowania do Narodzenia Pańskiego. Dla dzieci "Mikołaj" i "Gwiazdka" czyli prezenty.
   "Spuście rosę niebiosa"  - pieśń na wejście (introitu) czyli "Rorate caeli desuper" - Roraty - msza ku czci NMP odprawiana przez cały adwent w dni powszednie o świcie, w Polsce już od XII wieku.
   Świeca roratnia ozdobiona białą lub niebieska wstążką - symbol jutrzenki, która wyprzedza wschód słońca.
   Wieniec adwentowy - zwyczaj niemiecki znany w Polsce od ponad 160 lat. Cztery palące się  świece, zieleń i krąg , jako znak czuwania, wspólnoty, radości i gotowości na przyjęcie Jezusa.
   Wiele innych symboli uległo zapomnieniu . Na ich miejsce weszła komercja - niedziela handlowa i zakupy świąteczne. Św. Mikołaj przez wiele lat był "Dziadkiem Mrozem", którego  rodzice obecnych dzieci pamiętają. Trudno w tej sytuacji wrócić do dawnych zwyczajów.
    Mam jednak nadzieję, że przykład dzisiejszego spotkania w naszym kościele ze Św. Mikołajem, naprawi w następnych latach co zostało zapomniane, zaniechane, sprofanowane  i Adwent będzie Adwentem.

powrót - zurück