Ks. Prałat Alfons Rolnik

Studiowałem 1921/1922 w klastorze Eltal w Bawarii, mieszkałem w Szolastyku, a studiowałem w Gymnasium: Ciężkie czasy, inflacja. Droga była daleka, przejazd koleją w okresie ferii tam i z powrotem był bardzo drogi, do Bytomia i z powrotem. Podział Górnego Śląska pomiędzy Niemcami i Polska, daleko od Kraju ojczystego przezyłem. Bytom pozostał przy Niemczech, i wtedy przeniosłem się z powrotem bez trudności przygranicznych do Bytomia. Studiowałem wówczas w „Hindenburggymnasium” w Bytomiu i mieszkałem w konwikcie dla chłopcow. Maturę (Abitur) złozyłem w roku 1927. Studia teologicznie odbyłem na „Uniwersitecie „ w Wrocławiu. W tym okresie mieszkałem w „Teologie – konwikcie na placu „Katedralnym” w Wrocławiu.

1927 do 1932, kontynuuje „Studia Filozoficzno Teologiczne” na Uniwersytecie Wrocławskim. 31 stycznia 1932 roku, uzyskuje Święcenia Kapłańskie we Wrocławiu z rąk Ks. Kardynała Bertrama. Po święceniach kapłańskich, ukończył specjalne szkolenie „ Duszpasterstwo dla Głuchoniemych”, w Raciborzu.
Od 1932 do 1934 roku pracuje jako wikary w Zabrzu-Biskupicach. W latach 1934 do 1939, jako wikary i duszpasterz głuchoniemych w „Zakładzie Głuchoniemych” w Raciborzu i okręgu raciborskim. W 1939 roku „ Kuratus” w kościele Św. Krzyża w Opolu.
W tym samym roku miesiącu listopadzie zostaje proboszczem parafii w Sierakowie, dekanat Olesno, gdzie służy do marca 1963 roku. Od 15 marca 1963 do końca sierpnia1978 roku służy jako proboszcz w parafii Św. Jacka Bytom-Rozbark, jednocześnie jest Dziekanem dekanatu bytomskiego. 15 marca 1969 złamał sobie nogi, a po raz drugi 10 października 1971.. pisze w swoim życiorysie: „ zostałem do domu Starców – Emerytów przekazany, gdyż w domowych warunkach jest pielęgnowanie nie możliwe „
Od września 1978 roku przechodzi na emeryturę i mieszka w Chrząszczycach w naszej parafii. Będąc już emerytem przyjmuje różne zastępstwa. W roku 1982 dnia 28 lutego zostaje "Niekoronowanym" proboszczem „nie parafii” Folwark. Uzupełniając jego bogatą biografię, należy dodać, że jako duszpasterz głuchoniemych pracował 44 lata (1934-1978). Jego cztery rodzone siostry również służyły Bogu; Trzy jako siostry zakonne Boromeuszki (patrz załącznik) , a jedna jako siostra świecka, siostra Caritasu.

31 stycznia 1992 roku wypadła 60 rocznica święceń kapłańskich, które tak zdefiniował:
„Dzięki składajmy Panu, Bogu naszemu, Godne to i sprawiedliwe. Pozwolił mi bowiem obchodzić 60-tą rocznicę moich święceń kapłańskich”
1932 - 31 stycznia - 1992
Wrocław Chrząszczyce Folwark

Gość Niedzielny“ nr 51/52 22-29 grudnia 1996 Teresa Sienkiewicz- Miś w Domu Księży Emerytów w Opolu przeprowadziła obszerny wywiad z Ks. Prałatem, cytat: ......

Moim stałym miejscem zamieszkania są Chrząszczyce, stąd też jestem w kontakcie z wiernymi z Folwarku, Górek, Złotnik. Wśród nich, jak Bóg pozwoli, będę obchodzić swoje 90, urodziny, a w styczniu 1997, 65 rocznicę otrzymania świeceń kapłańskich.

Urodzony: 12.12.1906 Zmarł: 15.12.1996

dodatkowa informacja: Siostry Boromeuszki
Założyciel Kongregacji Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza –Joseph Chauvenel urodził się około roku 1620 w Nancy, w Lotaryngii, jako syn rycerza Emanuela Chauvenel i jego małżonki Claude Bernet.

Odznaczał się nadzwyczajnym miłosierdziem wobec biednych. Oni byli jego jedyną i stałą troską im poświęcił swoje krótkie życie Zmarł mając 31 lat ( choroba dżumy, czas wojny trzydziestoletniej). W swoim testamencie uczynił biednych swoimi spadkobiercami ( ostatnią wolę syna wypełnił jego ojciec) – dając tym początek Kongregacji Sióstr Miłosierdzia.
Powołane są do świadczenia miłosiernej miłości, realizując hasło Zgromadzenia "Bóg i ubodzy". Miłosierna miłość Sióstr jest konkretnym wyrazem umiłowania Boga i bliźniego. Obejmują swoją troską ludzi ubogich i potrzebujących. Pełnią miłosierdzie w szpitalach, zakładach wychowawczych, domach opieki. Pracują przy parafiach jako organistki, zakrystianki, uczą katechezy w szkołach. Miłość do Boga i ludzi pogłębiają przez pielęgnowanie życia modlitwy. Ich patronem jest św. Karol Boromeusz. Posiadają placówki w Polsce, w Rzymie oraz na misjach w Zambii.
Literatura:
Dr. Joseph Reinkens, Die barmherzigen Schwestern vom heil. Carl Borromaus zu Nancy, Breslau 1885